ตอนที่ 3 ตะลุยเดี่ยว เที่ยวเวียงจันทน์ วังเวียง หลวงพระบาง สปป.ลาว
มี 3 ตอนครับ
ตอนที่ 1 ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองลาว เวียงจันทน์ วังเวียง หลวงพระบาง สปป.ลาว
ตอนที่ 2 ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองลาว เวียงจันทน์ วังเวียง หลวงพระบาง สปป.ลาว
ตอนที่ 3 ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองลาว เวียงจันทน์ วังเวียง หลวงพระบาง สปป.ลาว
คลิ๊กที่นี่ http://preechablog.blogspot.com/2010/06/3.html
หลังจากกลับจากน้ำตกกวางสี เริ่มตระเวณเก็บภาพรอบเมืองหลวงพระบาง
วัดเยอะครับ
.อ๊ะ...ชัตเตอร์ ถ่ายติดสาวๆ (...ในวัดในวาก็ยังไม่เว้นเลยเรา)
คราวนี้ตั้งใจซูม
ถนนหนทางและอาคารบ้านเรือนของเมืองหลวงพระบาง
พักหาข้าวเย็นกิน ที่นี่ครับ บรรยากาศดีสุดๆริมโขง ได้สเต็กที่...แหะๆ..
กลับมาล้างหน้าล้างตา อาบน้ำ ได้ภาพที่พักอีกชุด
ตระเวณต่อไป เมื่อกี้ไม่อิ่มนัก จึงได้ใส่อั่วแบบแบนๆและพริกยัดใส้แจ่วบอง (ปลาร้า) อร่อยมากครับ
ขี่มาเจอร้านกาแฟ เลยนั่งกินพริกแจ่วบอง ครัวซอง และกาแฟเย็น มันแสนจะไม่เข้ากันเอาซะเลย แต่แป๊บเดียวมันก็รวมกันอยู่ในกระเพาะอาหารแล้ว
บรรยากาศดีเลยทีเดียว ชื่อร้านกาแฟโจมา
นักเรียนภาคค่ำ
ต่อไปนี้จะเป็นการตระเวณถ่ายภาพเฮือนพักแบบต่างๆ มันงดงาม ลงตัวกับภูมิประเทศและน่าพักเอามากๆ
ภาพต่อไปนี้เป็นถนนคนเดินครับ
แว๊บเข้ามาในซอย มาดูว่าฝรั่งเขากินอะไรกัน นี่แหล่งอาหารลาวชั้นเยี่ยม
ฝรั่งสาว พูดว่า...บักหำ ข่อยขอตำบักหุ่งนัวๆเด้อ ใส่ปูนาน้อยด้วย
พ่อค้า พูดว่า...ได้จ้า แถมปลาร้า 3 ตัว ดิ้นได้
???
ฮ่วย..ยย นังลูกเทวดา ข่อยให้มาขายของเด้อ บ่แม่นมาเว้าโทรศัพท์หมดวัน...
อิ่มอีกรอบ มาต่อกันที่ถนนคนเดือน Handicraft ที่นี่สุด อดใจไม่ไหว จนเงินกีบหมดตัว โชคดีมี ATM Plus ไปกดมาอีกห้าแสน
ส่งท้ายคืนนี้ด้วยสาวน้อยขายผ้า หมดตัวก็ร้านนี้
ตื่นเช้า 6 โมง เกือบไม่ทันใส่บาตรข้าวเหนียว นี่พระชุดสุดท้ายจะเข้าวัดแล้ว ถ้าใครจะใส่บาตรข้าวเหนียว ต้องมารอช่วงตีห้าครึ่งครับ เก็บรูปได้น้อย เพราะมัวแต่ใส่บาตร
6 โมงครึ่ง เช้ามาก มาขึ้นพระธาตุพูสี สัญลักษณ์ของเมืองหลวงพระบาง บันไดทางขึ้นอยู่หน้าพิพิธภัณฑ์
บนมุมที่สูง มองเห็นทิวทัศน์รอบเมืองหลวงพระบาง
ดอกจำปา สัญลักษณ์ของประเทศลาว
ตลาดเช้าเมืองหลวงพระบางครับ ใครใคร่ซื้อ...ซื้อ ใครใครขาย...ขาย
พี่อ้ายแฮนด์ซัม เอาบ่...แซนด์วิส
โอ้โลม (พูดคุย)กัน ประมาณ 15 นาที ได้ขนมปังฝรั่งเศสใส้แจ่วบองและใส้กรอกครับ จริงๆ
อาหารเช้าวันนี้ นอกจากขนมปังฝรั่งเศสใส้ปลาร้าบอง ก็ยังมีข้าวเปียก
ตระเวณขี่มอเตอร์ไวด์จนหน้าและแขนเกรียมจากแดด ก็ได้เฝอ มื้อสุดท้ายของที่นี่ ร้านนี้
กลับแล้วครับ จ้างสามล้อไปสนามบิน
สนามบินหลวงพระบาง
ในอาคารผู้โดยสารเงียบเหงา
มีดีก็ยังงี้ล่ะ บางกอกแอร์เวย์ เลาจน์ แต่ผมขึ้นการบินลาวไปเวียงจันทน์
ได้บอร์ดดิ้งพาสแล้วครับ เลือกที่นั่งได้ตามใจชอบ คนน้อย
มาจากไหนไม่รู้ ATR72-200 ของการบินลาว
ไร้เทคโนโลยีทุ่นแรงใดๆ ในการขนย้ายกระเป๋าจากใต้ท้องเครื่องบิน
รอ รอ รอ เครื่องออกบ่ายโมง แต่ตอนนี้จะบ่ายสองแล้ว
มาแล้วครับอีกลำ คนเข็นกระเป๋าคนเดิม รีบขนกระเป๋าเข้าเครื่อง
ได้เวลาซะที
การบินลาวมีแต่ ATR72 ที่ผลิตในฝรั่งเศส และ MA60 จากจีนเท่านั้นครับ ลำที่ขึ้นเป็น ATR72-500 ใหม่กิ๊ก...ป้ายแดง เพิ่งถอยมาไม่นาน ยังเอี่ยมอ่อง หมดจด
มีวารสารบนเครื่องด้วย ชื่อจำปาฮอลลิเดย์
สจ๊วตลาว กำลังสาธิตอุปกรณ์เพื่อความปลอดภัย
ขุมพลังใบพัด 6 แฉก จาก ATR72-500 กำลังเทคออฟครับ
ไม่ใช่โลว์คอสแอร์นะ แต่นี่คือสิ่งที่ได้รับบนเครื่อง น้ำกับผ้าเย็น
วิวตลอด 30 นาที สวยครับ เครื่องบินต่ำประมาณ 4,000 เมตรจากพื้นดิน
แลนดิ้งแล้ว ณ ท่าอากาศยานวัดไต นครหลวงเวียงจันทน์
สายพานกระเป๋า ยาวประมาณ 5 เมตร มีเส้นเดียว
แท๊กซี่แอร์พอร์ต จะพาผมไปยังสถานีขนส่งเวียงจันทน์ครับ
รอรถระหว่างประเทศ กลับอุดรธานีครับ สุดท้ายแล้ว หวังว่าจะเพลิดเพลินจากการชมภาพ
ถ้าจะไปหลวงพระบางอย่าซื้อทัวร์นะ ไปเอง ง่ายนิดเดียว มาขอลายแทงจากผม ... ทริปนี้ก็จบเพียงเท่านี้ สบายดี.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น